De aankomst in Ho Chi minh city was opmerkelijk, vooral door controle op controle op controle. Natuurlijk werd Annemarie langer en intensiever gecontroleerd dan ik ;-) Heel even waanden we ons miljonair, na het wisselen van 50 euro; meer dan een miljoen Vietnamese Dong in onze portomonnee. Het was beginnende schemer bij landing en donker toen we het vliegveld uitliepen. Dat komt overigens wel doordat het erg snel donker wordt in dit gebied. Buiten aangekomen valt een warme deken over ons heen, 29 graden in de avond. Het zal die avond ook niet meer veel afkoelen. We hebben al snel een taxi die ons naar het centrum Saigon brengt. De taxirit is zeer indrukwekkend, we zullen slechts met een filmpje kunnen uitleggen wat het verkeer in Saigon inhoudt. Laten we maar even zeggen dat de taxirit tien keer meer risico met zich meebrengt dan twee vluchten. Saigon is overweldigend, extreem druk, onbeschrijvelijk verkeer, leven op straat dus ook eten op straat en erg vriendelijke mensen, zelfs Annemarie is hier een reus onder de vrouwen.

Woningen in Saigon zijn erg klein en de Vietnamezen leven bovenop elkaar. De binnenstraatjes zijn zo smal dat je eigenlijk denkt dat een gangetje is naar een deur of zo.

Gisteravond hebben we lekker gegeten bij een standje langs de straat

het lijkt een soort Quartier Latin. Het saigonbier is uitstekend en ook de cola. Andere drankjes hebben een dusdanige uitstraling en kleur dat we daar maar niet aan beginnen.

Het ontbijt bestond uit noedelsoep met veel vlees, eigenlijk best lekker. We hadden goed geslapen en zin om de stad, slechts een klein deel daarvan, te gaan bekijken.

Er worden veel waren aangeprezen en niet altijd zonder lichte drang. Met name op de overdekte markt werden we letterlijk bij de arm en schouders gepakt. Saigon is een mooie maar extreem drukke stad, officieel 6 miljoen inwoners maar waarschijnlijk 8 miljoen. mensen leven op straat en het verschil tussen arm en rijk is groot hoewel er niet zoveel rijken zijn.

Toen annemarie wat moe was en hoofdpijn had (slechte houding in het vliegtuig) ging ze in het park op een bankje even met haar hoofd op mijn schoot liggen. Onmiddellijk waren er twee politieagenten op een scooter die ons corrigeerde, geen onzedelijk gedrag in Ho Chi Minh City.

Daarna heeft ze een massage gehad van een Vietnamees die hierin erg bedreven was. Dat gebeurt dus gewoon op een terras of café voor maar 2 euro. De massage was erg goed, inclusief kraken; daar kan een Chiropractor voor 43 euro bijna niet tegenop! Letterlijk alles wordt aangeboden in deze stad, het is een grote openbare markt.

Weinig buitenlandse toeristen op dit moment. Meest opvallend zijn de wat oudere Europese of Amerikaanse heren die hier klaarblijkelijk leven en vaak een erg jonge vrouw aan hun arm hebben hangen.

Het is hier nu half zeven en inmiddels pikdonker. Wij gaan zo weer naar buiten om te eten. In een restaurant eten kost ongeveer 4 euro voor twee personen en langs de straat ongeveer 1,5 euro. We verblijven nog twee nachten in dit hotel midden in Saigon en dan trekken we naar de Mekongvallei. Morgen gaan we naar de Cu Chi tunnels, een groot tunnelcomplex aangelegd door de Vietcong om de Amerikanen te verrassen met aanvallen in Saigon.

tot ...........