Lodge in de Pantanal

Donderdag komen we na een lange reis vanaf Campo Grande rondom lunchtijd aan bij de entree van Passo do Lontra Parque. We lopen vanaf de Fiat nog zo’n vijfhonderd meter naar onze lodge zie ook www.passodolontra.com.br Het is een complex geschikt voor zo’n zestig tot tachtig personen en wij zijn op dat moment nog de enige gasten, het hoogseizoen moet nog beginnen. Onze lodge overtreft onze verwachtingen, de kaaimannen zwemmen onder ons huisje door, we zien papegaaien, apen, capibaras (watervarkens) en nog eens tientallen andere soorten vogels en dieren. We gaan direct lunchen, er wordt hier twee keer per dag warm gegeten met veel vlees, vis, bonen, fruit etc. etc. We gaan hier drie nachten verblijven: wat ‘n fantastisch vooruitzicht. Verderop kun je lezen over onze belevenissen.

De Pantanal is een van 's werelds grootste tropische 'wetland' gebieden en ligt in de Braziliaanse staat Mato Grosso. Het gebied strekt zich ook uit naar delen van Bolivia en Paraquay. Het gehele gebied wordt geschat tussen de 140.000 en 195.000 vierkante kilometer. De naam 'Pantanal' komt van het Portugese woord 'Pântano' wat moeras betekent. Er wordt gezegd dat in de Pantanal het dierenleven veel beter te observeren is dan in het dichte regenwoud van de Amazone. Over een paar maanden kunnen we dat bevestigen of ontkennen ;-) Het in overvloed aanwezige zoetwater, rijk gevuld met meer dan 250 vissoorten en een keur aan waterplanten, trekt veel dierenleven aan. Meer dan 650 vogelsoorten, 80 soorten zoogdieren en 50 soorten reptielen. In de Pantanal worden nog regelmatig nieuwe diersoorten ontdekt!

Tijdens onze eerste kanotocht over de Miranda rivier die door dit gebied stroomt en uitmondt in de Paraguay rivier, zien we al verschillende dier- en vogelsoorten; Toekan, zwarte havik (leeft van vis), capibara (watervarken) en kaaimannen, aapjes, leguanen, tijgerreigers, soort ooievaar met kale nek en gieren natuurlijk. We hopen ook het luipaard of een jaguar te zien die vrij veel gezien worden in deze streek. Voor deze katachtigen zijn de watervarkens een fijne prooi en de kleine capibara’s worden door kaaimannen gegeten. Kaaimannen die overal op onze lodge te zien zijn, blijven in de Pantanal stabiel op z'n 3,5 miljoen. Terwijl wij met z’n tweeën in de kano over de rivier peddelen (met de stroom mee) is ver achter ons Alex in z’n motorkano om een oogje in het zeil te houden. De rivier zit vol kaaimannen en piranha's dus dat is wel een prettig idee.

Vrijdagochtend wandelen we eerst anderhalf uur door de jungle over een hele lange loopbrug en ervaren het rijke dierenleven in de Pantanal. Als we terugkomen gaan we op piranha's vissen met verse stukjes vlees, De mooie valkachtige kuif-Caracara ligt op de loer om ons vlees te pikken. Gelukkig zijn we voor onze lunch niet geheel afhankelijk van onze vangst ;-) In de middag arriveren nog wat gasten en we varen met z’n achten door het wetland om een indruk te krijgen van dit immense gebied. Een verkenningstocht per boot richting de rode rivier: een zijrivier van de Miranda. In de nachtboot met lichtkanon om dieren te spotten zijn we slechts met z'n vieren, anderen zien er vanaf. We zien helaas geen luipaarden en/of jaguars, maar de sterrenhemel en zonsondergang zijn fenomenaal. ‘s-ochtends worden we weer om half zes gewekt door het geluid van de Chachalaca. Hoe kan een kruising tussen een duif en een fazant zoveel herrie maken.

Na een stoffige tocht komen we op zaterdagochtend aan op Fazenda Sao Joao in Corumbá. Een farm met een oppervlakte van 2000 hectare, grotendeels wetland. We zien overal kaaimannen (moeten wij daar straks te paard tussendoor?). We zien ook de bijzondere blauwe papagaai Makoi genaamd. Deze papagaai werd met uitsterven bedreigd en is nu beschermd. Deze farm neemt deel aan wetenschappelijk onderzoek en wij zien er inmiddels zeker 50 a 60 rondvliegen of in de bomen zitten. Na de lunch trekken we te paard ruiim 2,5 uur dwars door het wetland. Wat een belevenis, de paarden moeten soms tot hun buik in het water en wij krijgen kletsnatte voeten. We zijn goed voorbereid op deze tocht en de paarden zijn lief, maar we zijn in de Tropen met veel water dus veel muskieten en dat is toch wat lastig. Het is nu slechts dertig graden met nog weinig muskitoos volgens onze gids (slecht 23 keer gestoken), maar in december (zomer) is het 45 tot 47 graden en dan zijn er heel veel muskitoos. Soms rijden we met onze paarden door hogergelegen gebieden met veel palmbomen ter afwisseling wat schaduw en minder muskieten.

Wat hebben we hier genoten van de avonturen, mooie natuur, de geluiden en twee keer per dag warm buffet en in de ochtend gebakken worstjes met roerei en veel vers fruit. De kookstaf met een stevige kokkin aan het roer (zie foto) die steeds vroeg ‘boa’ (lekker)? We zijn na een week al drie kilo aangekomen ;-) Willen eigenlijk nog niet weg, maar nieuwe avonturen in het vooruitzicht doet ons anders besluiten…...…..op naar Brasilia.