Vijf maanden reizen….…wat een luizenleven, maar lees dit verhaal en wellicht denk je er anders over.

In de avond om 19:30 uur (we zijn er dan al twee uur) wachten we op de slaapbus in een Rodoviario (snelweg busstation). We belanden vrijwel direct in een file van ruim een uur. Een uur in ‘n bus optrekken, remmen, optrekken, remmen etc. daar word ik zelfs misselijk van. Vervolgens blijkt dat deze busmaatschappij alle satellietsteden rondom Brasilia afgaat om passagiers op te halen, drie uur lang dus tot 22:30 uur. Daar komt bij dat wij denken dat we verkeersdrempels hebben in Nederland, nou hier zijn ze drie keer hoger en liggen ze ook op een vierbaans doorgaande weg. Als de bus dan eindelijk op de autosnelweg komt blijkt er een spelend kind achter ons te zitten…….en ze is nog niet moe. Weet je hoelang het duurt voor zo'n kind slaapt?! Overigens worden Brazilianen regelmatig gebeld om vervolgens luidruchtig vijf minuten te schreeuwen in het Portugees ;-( Als je dan eindelijk in slaap valt is er vrijwel onmiddellijk de volgende stop en begint alles weer opnieuw...... Waggelende mensen die naar toilet lopen achterin de rijdende bus. Laten die nou net jouw stoel nodig hebben om hun evenwicht te hervinden. Wij eten vaak een klein broodje tijdens zo’n stop, maar de Brazilianen kopen eten in plastieken zakken en eten dit tijdens de busreis. Vaak geen broodje maar eten met een heel eigen lucht. Daarom staat de airco zo hoog denken wij. Dan hebben we het nog niet gehad over een man die voortdurend zijn longen er ongeveer uit zit te hoesten en bij de stops buiten staat te roken. Begrijp je dan dat we steeds minimaal 2 dagen nodig hebben om moed te verzamelen voor de volgende busreis? Overigens zijn de snelwegen hier een hele trieste versie van de Belgische wegen met uitzondering van de tolsnelwegen. We hebben nu al binnen twee weken 62 uren doorgebracht in een bus-, en/of vliegtuigstoel. Helemaal gaar kom je dan om vier uur ‘s-nachts aan op een achteraf busstationnetje en weten we gelukkig een slapende taxichauffeur wakker te kloppen in z’n auto die ons vervolgens naar Fazenda Tia Dora brengt. Daar wacht een slaperige jongen ons op om ons de kamer te wijzen. Wat heeft Annemarie dat goed geregeld, ze spreekt dan ook al een behoorlijk woordje Portugees.