Buenos Aires

Inchecken voor de Seacat is alsof je gaat vliegen. Ruim een uur van tevoren aanwezig om door de douane te komen; eerst balie Uruguay en dan douane Argentinië. We wachten rustig een uurtje met gelukkig goede koffie!

Buenos Aires blijkt een metropool, het Parijs van Latijns America. Misschien ook wel een beetje New York vanwege de stijl van leven. Taxi's overal, geen ontbijt in hotel, maar overal ontbijten op de hoek. Het is maar 9 graden en mensen lopen met mutsen, dikke jassen/dassen en met handschoenen ;-) Ons hotel is echt in het centrum, Av de Mayo (de Dam) dus wel een beetje luidruchtig. Echt een basic hotel, met de verwarming op de hoogste stand en niet aan te passen. Alejandro (call me Alex) laat ons eerst de kamer zien voordat we hoeven te beslissen. Want de Europeanen zijn veeleisender. We vinden het allemaal prima en laten het verhaal van Alex over ons heen komen. Hij is trots op het feit dat hij Engels kan, beschouwt ons als zijn vrienden, wil dat we happy zijn en komt bij ons op bezoek als hij naar Nederland komt want ‘I have saved some money’. Hij is aandoenlijk en lief en onze steun voor kleine vragen. De binnenstad is echt alleen hoogbouw met heel veel verkeer. Het is daarmee een vieze stad, met heel veel luchtvervuiling. Zo’n beetje alle trottoirs, parken en pleinen zijn ‘under construction.’ We zijn nog geen uur buiten of we krijgen meteen te maken met een staaltje ‘afleiding tbv beroving’. We staan bij een metro-ingang even stil om een kaart te bekijken, opeens voelen we wat spetters en een man achter ons kijkt omhoog en vervloekt de duiven. Hij geeft ons een doekje en biedt aan om ons in de metro schoon te maken; ‘daar is een banjo’. We hebben hem echter door en lopen snel door, zijn gelukkig niet ver van het hotel waar we de stinkende troep (alles behalve duivenpoep) kunnen afwassen. Welkom in Buenos Aires. We zijn weer een beetje wijzer.

Gelukkig zijn onze ervaringen daarna veel positiever. We zijn erg weg van de wijk San Telmo, kwartiertje lopen vanuit ons hotel. We ontdekken leuke barretjes waar het heerlijk vertoeven is. Ook de wijk Palermo is heel anders dan de binnenstad, minder hoogbouw en meteen een andere sfeer. Na 17 km lopen zijn we het zat, maar hebben geen chipkaart voor de metro. We worden door de man achter de balie gratis toegelaten tot de metro; ‘ga die buitenlanders maar eens uitleggen hoe het hier werkt’ ;-)

Het land van Maxima. Argentinië werd na de Verenigde Staten het tweede ‘Beloofde Land’ van Amerika. Tussen 1880 en 1920 was Argentinië een van de rijkste landen ter wereld. Na de tweede wereldoorlog in 1944 kwam Juan Perón aan de macht en zou elf jaar lang president blijven. Deze president werd wereldwijd voornamelijk bekend door zijn tweede vrouw Eva Perron die door het hele land liefkozend Evita werd genoemd, ze is overleden in 1952. Argentinië is tevens het land van de tango, de gaucho’s, de Pampa’s en van onze Máxima Zorreguieta natuurlijk.