We laten ons met de taxi naar het centrum van Salta brengen waar we al een hotel geboekt hebben. Het hotel blijkt in hartje centrum te liggen en Salta heeft een heel mooi en prettig centrum. De stad heeft als bijnaam 'la Linda' of 'de schone' en wordt jaarlijks bezocht door vele tienduizenden toeristen, aangetrokken door de indrukwekkende koloniale gebouwen, zoals de 18e-eeuwse Cabildo, de kathedraal, en het Plaza 9 Julio, het stadspark (zie de avond foto’s) en meerdere musea. Na deze drie dagen huren we weer een auto, een Nissan dit keer en trekken de regio in.

We rijden 220 km naar het zuiden waar het tweede deel van deze weg ons door het droge, spectaculaire landschap van de Quebrada de Cafayate voert. Het ruige landschap van rijkgekleurde zandstenen rotsformaties werd hier in de loop der eeuwen uitgehouwen door de Rio de las Conchas. We worden zowaar emotioneel van deze prachtige omgeving, de moeite waard om steeds stops te maken en delen van de canyon zelf te verkennen. We zijn er in de late middag en de zon brengt dan de mooiste kleuren naar boven. We stoppen uiteraard bij de voornaamste bezienswaardigheden zijn de Garganta del Diablo (het duivelsgat) en het Anfiteatro; indrukwekkende rotsformaties. Overnachten doen we in Cafayate, een wijndorpje met economische voorspoed en toeristisch interessant vanwege de mooie omgeving.  

De volgende dag rijden we noordelijk van Cafayate naar het Parque Nacional Los Cardones. Het is een merkwaardig gebied, niet door de rotsen of canyons, maar vanweg de vele hoge cactussen die hier groeien. Er werden diverse fossielen en dinosaurussporen gevonden. Sjonge wat hebben we ons vergist in die rit, 500 km heen en terug over alleen maar onverharde wegen en op de terugweg slechts haarspeldbochten, waarbij de Franse Alpen appel-eitje zijn; dat was afzien voor onze Nissan.

Meer ten noorden van Salta ligt een bijzonder natuurgebied, de Quebrada de Purmamarca, ook Quebrada de Humahuaca genoemd. Het kost ons 7 uur rijden om daar te komen. We zijn net op tijd (of net te laat mag de kijker bepalen) om de belangrijkste bezienswaardigheid ‘de berg met de veertien kleuren’ (Cerro de los Catorce Colores) te bezichtigen. We hadden er niet op gerekend dat we nog een uur over een bijna onbegaanbaar slingerpad de berg op moesten; was weer afzien voor onze Nissan ;-). De berg met de Zeven Kleuren, de Cerro de los Siete Colores zien we een dag later. We overnachten in Tilcara een prachtig en leuk dorpje (dankjewel Marcha) waar ook archeologische vindplaatsen van Huachichocana te vinden zijn. Annemarie koopt er een ring met een Rodocrositasteen (It evokes love en compassion) en een sleutelhanger van Palo Santo hout, een bijzondere magische houtsoort uit het Andesgebied ;-)

De volgende dag leveren we onze auto weer in (na een hoognodige wasbeurt) en na opnieuw een overnachting in Salta vertrekken we ’s-ochtends om half zeven per bus naar het noordwestelijk gebied waar diverse zoutvlakten liggen, waaronder de Salinas Grandes op weg naar Chili en wel het dorp San Pedro de Atacama, maar hierover later meer…….