We komen alsmaar hoger; de grensovergang van Bolivia naar Peru is dit keer in een heel gezellig dorpje gesitueerd. Ons doel is Puno in Peru, een stad op 3.860 meter boven zeeniveau aan de oevers van het Titicacameer en telt 141.000 inwoners. Wim heeft inmiddels het medicijn acetazolamide waardoor hij de eerste volledige nachtrust kon genieten in weken. Acetazolamide is een geneesmiddel voor behandeling van glaucoom, epileptische aanvallen, idiopatische intracraniele hypertensie, hoogteziekte, cystinurie, periodieke paralyse, centrale slaapapneu en durale ectasie. Jullie snappen wel dat hier inmiddels een heel andere man rondloopt ;-)

Puno heeft een haven van waaruit men naar Bolivia kan varen of naar de verschillende eilanden in het meer. Het Titicacameer is het grootste meer van zuid Amerika, met een oppervlakte van 8340 km². Het meer ligt in de Andes tussen Peru en Bolivia. We verblijven hier drie nachten om een beetje bij te komen van alle emoties van de afgelopen tijd. We wandelen door de stad, beklimmen de omliggende rotsen etc. We rijden een stukje met de Peruaanse motortaxi, een soort Tuc Tuc en we ontdekken een bar waar ze Duvel hebben ;-) Overigens ontdekt Wim ook het nagisting-bier dat hier lokaal gemaakt wordt, Cusquena Trigo. Dit bier benadert de smaak van een goede Belgische Tripel.

Van Puno naar Cusco reizen we per trein: de Belmond Andean Explorer; kijk maar eens op https://www.perurail.com/trains/belmond-andean-explorer/ Op dit traject rijdt een hele luxe trein dwars door het prachtige Andesgebergte. Achterin de trein is een panorama-coupé (incl. bar) waar je lekker kunt zitten en de bergen aan je voorbij ziet trekken. Verder kom je dwars door stadjes/dorpjes waar we vaak de markt doorsnijden, de koopwaar lag soms zelfs tussen de rails. Later in het landschap zien we vrouwen met kinderen die hun kuddes laten grazen en mannen die op het land aan het werk zijn. Het is niet echt goedkoop, maar het was wel een belevenis ;-) Een hele mooie coupe met een kingsize bed, twee fauteuils met salon tafeltje + mooie badkamer. Alle drankjes en hapjes, diner en ontbijt inclusief. Bij aankomst op het station om elf uur stond de champagne al klaar. S-avonds laat een stop op de pas (col) op 4.336 meter hoogte met uitzicht op de vulkaanberg 5.539 meter. Na nogeens een laatste (free) slaapmutsje hop naar bed. Onze slofjes stonden voor het bed, de badjassen hingen klaar;-) De trein was inmiddels gestopt in ‘the middle of nowhere’. Daar konden we in alle rust slapen tot 05.00 uur, toen kwam de trein weer in beweging. Het was een vreselijk genoegen om twee dagen in zo’n luxe te leven ;-)

Inmiddels hier in Cusco, de Incastad, gaan we ons bezinnen op de verschillende trail-mogelijkheden of überhaupt een trail naar de Machupicchu. Op naar het volgende verhaal…..