Colombia kan grosso modo opgedeeld worden in 4 gebieden: het Caribische deel met prachtige witte zandstranden in het noorden, het Pacifische deel in het westen. In het midden wordt het land doorkruisd door de Andes. Het oosten kenmerkt zich door savannes (de Llano's) en het zuidwesten is dichtbegroeid Amazonewoud. In het zuidwesten strekt ook het onherbergzame Andesgebergte zich uit. Rivieren slingeren kriskras door het land en zorgen voor vruchtbare gebieden. De fauna en flora van Colombia is spectaculair. Er is veel wildlife, soms zie je ze plots verschijnen: apen, tapirs, slangen en tal van vogels. Wij zien het Amazonegebied, een groot deel van de savannes in het oosten en we schrijven dit vanuit het Caribisch gebied in het noorden.

Tot 1880 was Colombia een kolonie van Spanje en een belangrijke bron van goud. In dat jaar verklaarde Colombia zich onafhankelijk. Pas in 1819 was er sprake van echte onafhankelijkheid onder leiding van Simon Bolivar, hij was ook de eerste president van Colombia. Colombia bestond toen nog uit het huidige Colombia en Ecuador, Venezuela en Panama. In 1830 werd Bolivar afgezet wat leidde tot het uiteenvallen van de Republiek. Ecuador en Venezuela ontstonden als onafhankelijke staten, Panama bleef nog onderdeel van Colombia tot 1903.

Colombia heeft vanaf de jaren tachtig een slecht imago opgebouwd door de guerrilla-oorlog met o.a. FARC en de drugskartels. Anno 2017 is de veiligheid in Colombia sterk verbeterd. Maar zware criminaliteit en terrorisme komen nog steeds veel voor volgens de Nederlandse Rijksoverheid. Hoewel de guerrillabeweging FARC is gedemobiliseerd, is er nog steeds een gewapend conflict gaande met guerrillabeweging ELN. Ook zijn nog steeds verschillende gewapende groepen actief: Bandas Criminales (BACRIM). Deze groepen houden zich onder meer bezig met drugshandel, ontvoeringen, afpersing en smokkel. We hebben onze route zorgvuldig gepland, maar moeten wel door risicogebieden. Wees gerust, als jullie dit lezen zijn wij op weg naar Mexico.

Vanuit het plaatsje Leticia, Amazonas (drielandenpunt: Brazilie-Peru-Colombia), vliegen we via Bogota naar Medellin in centraal Colombia.

De stad is altijd een bruisend centrum voor cultuur, politiek en geweld geweest. Het geweld had vooral te maken met de drugskartel van Pablo Escobar die aan de macht was in Medellin. Tegenwoordig treed de regering streng op tegen drugshandel en corruptie waardoor Medellin een populaire en veilige bestemming voor toeristen aan het worden is. De machtige drugsbaron Pablo Escobar runde vanuit Medellin zijn drugskartel met ijzeren vuist, maar begon zich ook te bemoeien met de politiek en de opbouw van Colombia. Tegenwoordig kan je de nalatenschap van Pablo Escobar overal in de stad terugvinden er staan namelijk nog steeds spierwitte kantoren en villa’s die terug doen denken aan een bloedige tijd. Tegenwoordig kan je via verschillende touroperators een leuke trip door de stad maken langs belangrijke locaties die ooit in het bezit waren van Pablo Escobar. Bij deze toer eindig je bij zijn graf op de begraafplaats van Medellin waar mensen tot op de dag van vandaag nog steeds cocaïne komen opsnuiven als eerbetoon. In 2013 werd Medellin door de internationale organisatie Urban Land Institute uitgeroepen tot meest innovatieve stad in de wereld. Deze Award kregen ze doordat ze na de val van de meeste drugskartels in 2006 een flinke stap vooruit hadden gemaakt op het gebied van politiek, cultuur, educatie en sociale ontwikkeling. Dit zie je overal terug in de stad want Medellin is een echte metropool en tevens de culturele hoofdstad van Colombia aan het worden.

We huren in Medellin een Chevrolet Spark om die 7 dagen later in Cartagena weer in te leveren. We negeren daarmee het reisadvies van de Rijksoverheid om georganiseerd te reizen en stippelen een route uit van Medellin naar Cartagena in het Noorden. Onze eerste bestemming is Guatapé in het centrale zuiden van Colombia bij een uitgebreid merengebied. Het gebied wordt steeds toeristischer, met tal van nieuwe resorts en vakantiehuizen rond het meer. Voornaamste bezienswaardigheid is de steil oprijzende berg "Peñol Rock" (La Piedra del Peñol); een 200 meter hoge rotsformatie langs de rand van het meer. Aan een kant van de rots kan je met een 649 treden tellende trap naar boven en dat hebben we dus ook gedaan. Een schitterend vergezicht over de omgeving, helaas tijdens bewolkt weer.

De volgende dag is overgang naar regio Boyaca vooral bergachtig, maar geweldig mooi met prachtige watervallen, diepe dalen en overweldigende huizen/gebouwen. We overnachten in Puerto Boyacá, een dorp waar nooit of maar weinig toeristen komen. We krijgen er biertjes aangeboden met de toelichting dat men het geweldig vind dat westerlingen hier met z’n tweetjes gewoon dit dorp aandoet. Voor alle duidelijkheid; we reizen hier door ‘risicogebied’ volgens de Nederlands Rijksoverheid.

Later komen we in de regio Satander en Cesar. Heuvelachtig, wetland en soms vlak met veel vee en mooie grote haciënda’s. Tevens een olierijk-gebied, we zien veel Ja-knikkers. We logeren in het nietszeggende dorp San Alberto, vooral veel herrie en extreem veel zwaar verkeer door dit dorp. De derde dag is niet veel anders, veel verkeer over de snelweg (vaak vierbaans of in aanleg) en vooral weilanden met vee. Onze derde overnachting is in Bosconia nog net in het risicogebied Cesar. We nemen onze veiligheid serieus en op advies van de hotelmanager laten we ons ‘s-avonds met fietstaxi vervoeren van en naar het hotel ;-) Op woensdag 13 september rijden we door regio Magdalena. We zien een Steenkoolmijn, veel palmboomgaarden en een palmolie-fabriek. Over een hele drukke tweebaansweg komen we in het gebied Atlantico met Tayrona als doel, noordkust in het Caribisch gebied.

We logeren drie dagen in Playa Bonita, een prachtige Ecolodge aan de kust met tien bamboehuisjes, restaurant en de Bonita-bar aan het strand. Zon-zee-strand dus flink verbrand, maar wel ongelofelijk genoten. Het Tayrona National park bij de Caribische Zee ligt nabij Santa Marta en Rodadero. Het staat bekend als de mooiste kustlijn van Latijns Amerika, met prachtige witte zandstranden. De nabijgelegen bergen van de Sierra Nevada de Santa Marta National Park eindigen direct in de zee. Het Tayrona park is het leefgebied van brulapen, iguana’s, jaguars en spechten. Tijdens een paar korte wandelingen door het park zien we de overweldigende natuur, pelikanen, krabben en (voelen) vooral mosquito’s ;-)

Inmiddels zijn we in Cartagena, vernoemd naar het Spaanse Cartagena en wordt daarom ook wel Cartagena de Indias genoemd Deze stad ligt aan de Caribische kust en lijkt haast een openluchtmuseum. Het historische centrum is een lust voor het oog; het staat niet voor niets op de Werelderfgoedlijst van Unesco. De havenstad werd in de achttiende en negentiende eeuw de toegangspoort tot Zuid-Amerika voor de Spanjaarden en is erg interessant vanwege haar geschiedenis en cultuur.

Het historische hart van de stad word omringd door een kilometerslange stadsmuur, het doet ons sterk denken aan Avignon in zuid-Frankrijk en Luca in Italië. Deze stadsmuur kun je op verschillende plekken beklimmen om te belopen. Vanaf de westelijke zijde van de muur heb je ’s avonds bovendien een prachtig uitzicht over de zee en zonsondergang. Café del Mar is een populaire plek om onder het genot van een cocktail de zon te zien ondergaan. ’s Avonds verzamelen de straatverkopers zich langs de stadsmuur en op Plaza de los Coches, beetje te opdringerig zijn ze wel vinden wij.

Buiten het historische hart van Cartagena ligt Castillo San Felipe de Barajas. Dit fort ligt op de San Lázaro heuvel, vanwaar de mensen vroeger zowel de zee als het land in de gaten konden houden. Hoewel dit niet het eerste fort is dat we zien in ons leven is het zeker een indrukwekkend bouwwerk. De ondergrondse tunnels lopen als een doolhof onder het fort door, vergelijkbaar met de Kazematten in Luxemburg.

Bij de wandeling over de stadsmuur zien we de prachtige skyline van het zuidelijke schiereiland Bocagrande opdoemen. De skyline vanuit de zee gezien met moderne wolkenkrabbers en daarom ook wel klein-Miami genoemd, als je de foto’s ziet snap je wel waarom. Dinsdag 19 september vliegen we naar La Paz op het schiereiland ‘Baja Californië’ in Mexico, we verlaten America del Sur en gaan naar midden-Amerika.