Twaalf uur in een schuddende, trillende en vreemde geluiden uitstotende nachttrein is niet de meest verleidelijke manier van reizen. Met in onze coupé een jong Duits stel waarvan de dame niet echt communicatief is, verloopt onze reis moeizaam. Welke ribben waren het ook weer, oh ja ......en dan ook nog in de bovenste bedden klauteren. Sowieso kunnen we nu wel zeggen dat in deze periode Vietnam bezocht wordt door verwende pubers (tikkie ouder misschien) die een weekje rondhangen in Azië en ouderen in de categorie 'aanwezige bejaarden'.

Om 10.30 uur komen we aan in Hue, een oud keizerlijk stadje uit de Nguyen dynastie (1800 - 1945) aan de parfumrivier. Hue is de culturele en educatieve hoofdstad van Vietnam. Behalve een universiteit zijn er tientallen instellingen voor hoger onderwijs. De beroemdste middelbare school is het Quoc Hoc College, met oud-leerling Ho Chi Minh. Hue is een oude vestingstad, nog volledig in de muren, dat sterk doet denken aan Avignon.

Binnen de vestingstad bevindt zich de zogenaamde Verboden Purperen Stad. De stad is gebouwd in navolging van het hof van de Chinese keizers in Beijing en weerspiegelt het naar binnen gekeerde karakter van de Vietnamese keizers. Alleen de keizer en zijn familie mochten de Verboden Stad betreden. Uiteraard mogen wij (belangrijk buitenlands bezoek) de Verboden Stad wel betreden. Het lijkt een herhaling van zetten, maar ook hier hebben de Amerikanen ongelofelijk veel vernietigd met bombardementen. Slechts een deel van de verboden stad is nog intact en staat inmiddels op de lijst van Unesco Werelderfgoed. Omdat het wel een paar kilometer lopen is en dat, na Hanoi, voor Annemarie te zwaar is, nemen we de Cyclo. Natuurlijk betalen we veel te veel als blijkt dat ze gewacht hebben tot we terugkomen uit de verboden stad en ons daarna met een omweg terug naar het hotel brengen. We hebben dus onmiddellijk weer een pantser ontwikkeld tegen 'aanbiedingen' en bedelaars.

Buiten Hue liggen naast wat Pagodes ook vijf bijzondere Keizerlijke tomben waarvan we de twee mooiste bezocht hebben. Zo'n rondreis langs bezienswaardigheden ver buiten de stad lukt natuurlijk alleen maar door gebruik te maken van een........ scooter. We hebben dus weer rondgesjeest door de hectiek van Vietnam op een gemotoriseerd vervoersmiddel en het was heerlijk! Om te lunchen zoeken we als vanouds een Vietnamees dorpstentje op, waar de eigenaren nauwelijks Engels spreken en eigenlijk drukker zijn met het verplaatsen van de kooien van de siervogels dan met bedienen van gasten. Gebruikmakend van handgebaren en een Vietnamees woordenboek krijgen we een broodje ei en kouwe koffie met suiker. We zijn er weer: weg van de toeristen en contact met de échte bevolking die niet voortdurend allerlei attributen en rondritten aan ons wil slijten.

Onbeschadigd, zowel de scooter als wijzelf (knap hè?) komen we terug in Hué waar we nog nagenieten met heerlijke Hué biertjes.