Brasilia
We zijn in de hoofdstad van Brazilië waar we erg genieten van de strak vormgegeven architectuur. Brasilia is een echte autostad dus de stad lopend verkennen was wel even wennen. We dachten even naar de JK-brug (over het Paranoameer) te lopen, maar dat kon soms alleen maar met gevaar voor eigen leven tussen twee vierbaanswegen in. Terug naar het centrum toch maar even een taxi genomen. JK is de voormalige president Juscelino Kubitschnek, die liet Brasilia in de jaren vijftig binnen enkele jaren bouwen zodat de toenmalige hoofdstad Rio de Janeiro vervangen kon worden door een nieuwe, neutrale hoofdstad.
Wij vinden het een heerlijke stad die heel anders is dan alle andere steden die we ooit gezien hebben. Hotel Nacional is erg goedkoop en dateert uit de begin jaren van deze stad. Vergane glorie, maar nog altijd luxe met haar interieur en inpandig zwembad. Onze kamer daarentegen op de 10e verdieping is uitgerust met stalen schuiframen met enkel glas dus veel geluid. We hebben ook even onze Nederlandse Ambassade (toevallig) bezocht aan de rand van de stad.
Voor een biertje, lunch en diner gingen we graag downtown. Het is er gezelliger met locals, zwervers, mannen in pak, vrouwen met echte Braziliaanse billen, straatmuzikanten, gemêleerd gezelschap dus en..........het is er goedkoop. Zoals de locals zelf je bord samenstellen (soort buffet) wat dan letterlijk gewogen wordt om de prijs te bepalen, ongeveer 3 euro per bord. We hebben zelfs twee avonden gedanst tussen de locals, met dank aan de danslessen.
Op de foto’s kun je zien dat Brasilia hypermodern aandoet. De stad heeft in feite geen historie en is pas sinds 21 april 1960 de hoofdstad van het land. Een vreemd plan wellicht, maar bedoeld om de economische ontwikkeling van het Braziliaanse achterland te stimuleren. Wettelijk gezien is het echter geen stad en ook geen deelstaat, maar hoort Brasilia direct toe aan de Unie. Brasilia heeft dan ook geen burgemeester, maar wordt geleid door een (gekozen) gouverneur. Er wonen circa 2 miljoen mensen, niet alleen in de hoofdstad zelf, maar ook in de zogenoemde satellietsteden, kleinere steden die zich op enige afstand van Brasilia bevinden. Ieder jaar wordt de “geboorte” van Brasilia uitgebreid gevierd. Het hypermoderne karakter van de stad vindt je terug in vrijwel alle facetten. Brasilia kent geen straatnamen alleen maar cijfers. De stad heeft van bovenaf gezien de vorm van een vliegtuig, kijk maar eens goed naar de foto genomen vanuit de Torre de Televisao. In deze televisietoren is een platvorm op 75 meter hoogte, de totale toren is 230 meter hoog. Zoals gezegd, vanaf de grond is Brasilia heel wat moeilijker te verkennen, daar is de stad ook niet op gebouwd. De brede straten met vierkante woonwijken hebben niet één gelijkvloerse kruising. Ten oosten van de hoofdstraat (2x zesbaans) vind je alle regeringsgebouwen, zoals het Palacio do Itamarati (ministerie van buitenlandse zaken). Veel van de ministeries zijn beschadigd door stenengooiers, waarschijnlijk protestacties vanwege corruptie ed.
Vanavond reizen we verder en zoeken we het platteland weer op. Wordt vervolgd…………
Rio Verde
We zijn inmiddels in Rio Verde (spreek uit: hioverge) groene Rivier, 420 km voor Brasilia midden in de graanstreek. We hebben ervoor gekozen om in alle rust de reis in twee delen te doen per bus. Rio Verde is een snel groeiende stad en de grootste leverancier van graan in deze staat. En tevens regionale onderwijsstad met ook een universiteit. In totaal 32.000 studenten van basisschool t/m hogescholen. We hebben een goed en goedkoop forenzen-hotel gevonden met goede WiFi om onze ervaringen in de Pantanal goed te kunnen optekenen. Ik heb ook de Motor gevonden voor een doorreis ;-)
Rio Verde is zoals ook Campo Grande een werkstad, s-avonds is alles dicht en de stad lijkt uitgestorven. In de binnenstad is alles, ook woonhuizen afgesloten met hekken en rolluiken (het doet me denken aan Kaapstad in Z-Afrika). We liepen gisteravond over straat (als enige) en dat doet een beetje unheimisch aan. Geen restaurant of cafeetje open, maar plots horen we veel geluid en komen we bij een pizzaria uit, en soort kantina met etende en druk pratende mensen. We hadden de indruk dat we de eerste toeristen waren die in die zaak kwamen waar het concept ons niet bekend was en ook niet werd uitgelegd omdat wederom niemand Engels sprak. Een soort ‘allyoucaneat’ pizza; voortdurend kwamen ze langs met een schaal waar je weer een andere smaak pizzapunt uit kon nemen. Erg grappig, heel druk, maar we hebben lekker gegeten.
De verschillen zijn hier groot en dat zie je aan de huizen en auto’s (zie foto’s) Het was een noodzakelijke stop om even bij te komen, maar nu gaan we verder reizen naar Brasilia, de hoofdstad van Brazilië.
Pantanal in een kort filmpje
Via de video-upload wil het (nog) niet lukken, dus maar even zo. Hieronder de link naar een korte impressie van de drie dagen in de Pantanal.
https://youtu.be/-4mrWubx1Lw
Pantanal
Lodge in de Pantanal
Donderdag komen we na een lange reis vanaf Campo Grande rondom lunchtijd aan bij de entree van Passo do Lontra Parque. We lopen vanaf de Fiat nog zo’n vijfhonderd meter naar onze lodge zie ook www.passodolontra.com.br Het is een complex geschikt voor zo’n zestig tot tachtig personen en wij zijn op dat moment nog de enige gasten, het hoogseizoen moet nog beginnen. Onze lodge overtreft onze verwachtingen, de kaaimannen zwemmen onder ons huisje door, we zien papegaaien, apen, capibaras (watervarkens) en nog eens tientallen andere soorten vogels en dieren. We gaan direct lunchen, er wordt hier twee keer per dag warm gegeten met veel vlees, vis, bonen, fruit etc. etc. We gaan hier drie nachten verblijven: wat ‘n fantastisch vooruitzicht. Verderop kun je lezen over onze belevenissen.
De Pantanal is een van 's werelds grootste tropische 'wetland' gebieden en ligt in de Braziliaanse staat Mato Grosso. Het gebied strekt zich ook uit naar delen van Bolivia en Paraquay. Het gehele gebied wordt geschat tussen de 140.000 en 195.000 vierkante kilometer. De naam 'Pantanal' komt van het Portugese woord 'Pântano' wat moeras betekent. Er wordt gezegd dat in de Pantanal het dierenleven veel beter te observeren is dan in het dichte regenwoud van de Amazone. Over een paar maanden kunnen we dat bevestigen of ontkennen ;-) Het in overvloed aanwezige zoetwater, rijk gevuld met meer dan 250 vissoorten en een keur aan waterplanten, trekt veel dierenleven aan. Meer dan 650 vogelsoorten, 80 soorten zoogdieren en 50 soorten reptielen. In de Pantanal worden nog regelmatig nieuwe diersoorten ontdekt!
Tijdens onze eerste kanotocht over de Miranda rivier die door dit gebied stroomt en uitmondt in de Paraguay rivier, zien we al verschillende dier- en vogelsoorten; Toekan, zwarte havik (leeft van vis), capibara (watervarken) en kaaimannen, aapjes, leguanen, tijgerreigers, soort ooievaar met kale nek en gieren natuurlijk. We hopen ook het luipaard of een jaguar te zien die vrij veel gezien worden in deze streek. Voor deze katachtigen zijn de watervarkens een fijne prooi en de kleine capibara’s worden door kaaimannen gegeten. Kaaimannen die overal op onze lodge te zien zijn, blijven in de Pantanal stabiel op z'n 3,5 miljoen. Terwijl wij met z’n tweeën in de kano over de rivier peddelen (met de stroom mee) is ver achter ons Alex in z’n motorkano om een oogje in het zeil te houden. De rivier zit vol kaaimannen en piranha's dus dat is wel een prettig idee.
Vrijdagochtend wandelen we eerst anderhalf uur door de jungle over een hele lange loopbrug en ervaren het rijke dierenleven in de Pantanal. Als we terugkomen gaan we op piranha's vissen met verse stukjes vlees, De mooie valkachtige kuif-Caracara ligt op de loer om ons vlees te pikken. Gelukkig zijn we voor onze lunch niet geheel afhankelijk van onze vangst ;-) In de middag arriveren nog wat gasten en we varen met z’n achten door het wetland om een indruk te krijgen van dit immense gebied. Een verkenningstocht per boot richting de rode rivier: een zijrivier van de Miranda. In de nachtboot met lichtkanon om dieren te spotten zijn we slechts met z'n vieren, anderen zien er vanaf. We zien helaas geen luipaarden en/of jaguars, maar de sterrenhemel en zonsondergang zijn fenomenaal. ‘s-ochtends worden we weer om half zes gewekt door het geluid van de Chachalaca. Hoe kan een kruising tussen een duif en een fazant zoveel herrie maken.
Na een stoffige tocht komen we op zaterdagochtend aan op Fazenda Sao Joao in Corumbá. Een farm met een oppervlakte van 2000 hectare, grotendeels wetland. We zien overal kaaimannen (moeten wij daar straks te paard tussendoor?). We zien ook de bijzondere blauwe papagaai Makoi genaamd. Deze papagaai werd met uitsterven bedreigd en is nu beschermd. Deze farm neemt deel aan wetenschappelijk onderzoek en wij zien er inmiddels zeker 50 a 60 rondvliegen of in de bomen zitten. Na de lunch trekken we te paard ruiim 2,5 uur dwars door het wetland. Wat een belevenis, de paarden moeten soms tot hun buik in het water en wij krijgen kletsnatte voeten. We zijn goed voorbereid op deze tocht en de paarden zijn lief, maar we zijn in de Tropen met veel water dus veel muskieten en dat is toch wat lastig. Het is nu slechts dertig graden met nog weinig muskitoos volgens onze gids (slecht 23 keer gestoken), maar in december (zomer) is het 45 tot 47 graden en dan zijn er heel veel muskitoos. Soms rijden we met onze paarden door hogergelegen gebieden met veel palmbomen ter afwisseling wat schaduw en minder muskieten.
Wat hebben we hier genoten van de avonturen, mooie natuur, de geluiden en twee keer per dag warm buffet en in de ochtend gebakken worstjes met roerei en veel vers fruit. De kookstaf met een stevige kokkin aan het roer (zie foto) die steeds vroeg ‘boa’ (lekker)? We zijn na een week al drie kilo aangekomen ;-) Willen eigenlijk nog niet weg, maar nieuwe avonturen in het vooruitzicht doet ons anders besluiten…...…..op naar Brasilia.
Campo Grande
Campo Grande
Het was even zoeken om de plek te vinden waar de slaapbussen in Sao Paulo vertrekken. Na twee keer in de metro (heen en weer) vinden we eindelijk ‘Barrafunda’, een enorm metrostation met aan de achterzijde de busmaatschappij Andorinha, met dank aan Gil, een hele aardige mevrouw die toevallig ook nog eens Engels spreekt (grote uitzondering hier). We kiezen voor de bus van 20.00 uur en benutten de zes uur wachttijd om op jacht te gaan naar een kabeltje voor de fotocamera (vergeten mee te nemen ;-( Na een vijftienurige busreis komen we aan in Campo Grande, een echte werkstad, bijna alles is dicht om 18.00 uur.
We treffen een klein reisbureautje en boeken (m.b.v. Google vertalen) voor de komende vier dagen een lodge in natuurgebied Pantanal. We hebben dan nog niet veel gegeten en het wordt al donker om half zes. De lieve dame van het bureau helpt ons aan een adres waar we nog wel kunnen eten op loopafstand van ons hotel en waar veel te doen is. Het overtreft al onze verwachtingen, theater, muziek en lekker eten. Na een heerlijke avond wandelen we terug naar ons hotel en nemen de lift naar onze kamer op de 14e verdieping waar we nagenieten van het uitzicht over de stad.
Om 8.00 uur worden we opgehaald bij het hotel en reizen ruim vierenhalf uur naar de lodge in de Pantanal. We hebben een vriendelijke chauffeur die ons onderweg van alles wil vertellen, maar hij spreekt geen woord Engels en wij bijna geen woord Portugees. Ruim 250 km boven Campo Grande ligt de lodge diep in de Pantanal, een lange route door een uitgestrekt landschap met struisvogels in de verte, gieren op kadavers langs de weg, waterzwijnen (Capybara), krotwoningen langs de route, fruitverkopers, cowboys met kleine kuddes runderen in de verte en……..kaaimannen langs de weg. Op het laatste stuk over gele binnenweggetjes stopt de chauffeur om ons de kaaimannen te laten zien. Een poosje later kunnen we niet verder met de auto en moeten we nog zo’n vijfhonderd meter lopen om bij onze lodge uit te komen. Na zondag vertellen we meer over dit prachtig natuurgebied en de avonturen die we daar beleven.
Sao Paulo
18 juni 2017 om zes uur zondagochtend komt de taxi voorrijden in Den Bosch. We zijn op tijd op Schiphol waar inchecken en de douane vlot verloopt. Om 17.00 uur Braziliaanse tijd komen we aan op het vliegveld van Sao Paulo waar we na een kopje koffie een taxi nemen richting hotel Michel. Bekende taferelen: geen idee van ‘n reservering, spreken natuurlijk geen woord Engels en zelf meegenomen lakenzakken/kussenslopen komen direct weer van pas. Het is er gewoon ‘erg vies’. De volgende dag vragen we om schone lakens en dekens.
Onze eerste dag in São Paulo, het kloppend hart van de Braziliaanse én Zuid-Amerikaanse economie gaat voorspoedig, we zijn weer los!!! De meeste reizigers stappen alleen maar over in São Paulo om door te vliegen naar andere uithoeken van het land maar wij willen een paar dagen blijven om te acclimatiseren en Brazilië via deze grote stad te leren kennen. Het is winter hier; 22 graden en een zonnetje dus nog altijd T-shirt weer, maar wel om 18.00 uur donker en pas om 07:00 uur licht. Voor ons een gek contrast.
Sao Paulo is niet alleen de grootste stad van Brazilië met officieel 12 miljoen inwoners en officieus 22 miljoen. Dat is anderhalf keer meer inwoners dan heel Nederland. Sao Paulo is vanaf ongeveer 1900 uitgegroeid tot de grootste stad van Zuid-Amerika! Vanwege het gunstige economische klimaat wisten vele immigranten uit alle delen van de wereld de weg naar deze wereldstad te vinden. Hierdoor is São Paulo een boeiende smeltkroes geworden van de meest uiteenlopende culturen. Paulista’s zijn vriendelijk en willen ons graag helpen bij het lezen van de kaart, maar we komen in zo’n geval van de regen in de drup. Ze spreken geen Engels en kaarten lezen kunnen ze ook niet. We lopen dus ook echt teveel en verdwalen een paar keer in deze enorme stad. Als we te ver buiten het centrum geraken biedt de taxi uitkomst ;-) Openbaar vervoer en taxi's zijn goed betaalbaar in Sao Paulo. Er zijn in deze stad veel daklozen, eigenlijk enorm veel daklozen die overal in de stad liggen, ook overdag.
Sao Paulo heeft alles van een mondiale stad, een indrukwekkend zakencentrum, mooie parken en een grote Kathedraal. We hebben een wandeling gemaakt door natuurpark Ibirapuera. Helaas was het kunstmuseum van São Paulo, één van de grootste musea van Latijns-Amerika gesloten. Hier hangen werken van onder andere Karel Appel, Giovanni Bellini, Jeronimus Bosch, Sandro Botticelli, Calder, Paul Cézanne, Lucas Cranach der Ältere, Paul Gauguin, El Greco, Vincent van Gogh, Frans Hals, Pablo Picasso en vele anderen. Met een flinke wandeling door deze enorme stad hebben we ook nog de kathedraal een bezoek gebracht. Het gebouw is één van de grootste neo-gotische kathedralen in de wereld, wij waren niet onder de indruk, maar wij hebben dan ook de Sint Jan in Den Bosch ;-)
Brazilië is verreweg het grootste land van Zuid-Amerika. De grootste rivier van de wereld, de Amazone, loopt voor een groot gedeelte door dit land. Door de omvang en ligging van het land is er veel variatie te vinden. Zo zijn er dichtbeboste delen, vlaktes, maar ook intensief bebouwde grond te vinden. Door zijn omvang en de vorm van het land grenst Brazilië aan veel landen: Uruguay, Argentinië, Bolivia, Paraguay, Peru, Colombia, Frans-Guyana, Suriname, Guyana en Venezuela. Deze landen zijn op veel punten verschillend van elkaar, maar een belangrijke overeenkomst is dat de meeste landen Spaans spreken. In Brazilië spreek men door de Portugese overheersing natuurlijk Portugees. Weten jullie hoe moeilijk die taal is :-(
In Brazilie wonen krap 200 miljoen mensen. Dit maakt dat ongeveer de helft van de Zuid-Amerikanen Braziliaans is. De meeste mensen wonen in de dichtbevolkte steden aan de oostkust. De grootste steden zijn: São Paulo, Rio de Janeiro, Salvador, Brasilia en Fortaleza. Deze vijf zijn al goed voor ruim één achtste van de totale bevolking. Naast Sao Paulo gaan we ook Brasilia en Rio de Janeiro zien.
Morgen gaan we vertrekken naar Campo Grande in het nagenoeg onbevolkt gebied van Brazilië. Wordt vervolgd………..
Reisroute globaal (zie ook profiel)
Op 18 juni 2017 landen we in São Paulo om daar een paar dagen te verblijven. Vanuit São Paulo reizen we verder richting Campo Grande, zo’n twee dagen per openbaar vervoer. Vervolgens is het nog 200 km om in het midden van de Pantanal te komen.
Naar verwachting zullen we de 28e met openbaar vervoer zo’n 1048 km reizen om van Campo Grande naar de hoofdstad Brasilia te komen. Begin juli gaan we met de bus 1167 km naar Rio de Janeiro. Na een dag of vijf vliegen we vervolgens naar Montevideo in Uruguay 2366 km. Daar zullen we een weekje rondtrekken met auto of motor.
Half juli gaan we per ferry naar Buenos Aires in Argentinië om weer later de Iguazu-watervallen te bewonderen in de driehoek van Argentinië, Paraquay en Brazilië.
Rondom de 23e juli vertrekken we per bus naar Asuncion, hoofdstad van Paraquay om van daaruit langs de Paraguayrivier naar Concepcion te reizen. Na 'n paar dagen reizen we door naar Filadelfia in regio Chaco Paraquay om daar vervolgens 2 a 3 nachten te verblijven.
Eind juli trekken we richting Salta in N-Argentinië (823 km). We maken ’n zuidelijke trektocht om het droge, spectaculaire landschap van de Quebrada de Cafayate te zien.
Op 7 augustus reizen we door naar San Pedro de Atacama, woestijn in Chili (vanuit Salta 600 km). We zullen daar enkele dagen verblijven om daarna door te reizen naar La Paz hoofdstad van Bolivia (1069 km). We willen daar de wilde natuur van Bolivia beleven; het noorden is overwegend groen, in het zuiden vind je de eindeloze zoutvlakten en leegte van de Altiplano.
15augustus vertrekken we naar Rurrenabaque (415 km) om in dit gebied een jungletocht te maken. Op 19 augustus vertrekken we van La Paz (Bolivia) naar Puno te Peru (263 km) om van daaruit de trein naar Cuzco (1000 km) te nemen op weg naar de Machu Picchu, deze ligt op 2400 meter hoogte en die we graag willen beklimmen.
Eind augustus gaan we naar Manaus (2369 km) in het hartje van 't Amazone-gebied in Brazilië. Met de Bus naar Aero porto Assis Brasil (696 km = 13 uur reizen) via grensplaats Ina Pari naar Aero Porto Assis Brasil. Van daaruit vliegen we naar Manaus.
7 september vliegen we weer via Florida naar schiereiland Baja California (MEXICO). Een schiereiland dat zich kenmerkt door woestijngebieden, maar ook enkele prachtige stranden en mangrovebossen. Volgens velen is het een van de mooiste plekken ter wereld om walvissen te zien.
Van daaruit reizen we per veerboot naar Sinaloa (vaste land) op zoek naar het plaatsje Los Mochis (geboortestad van Zorro). In Los Mochis nemen we de trein 'Barranca del Cobre' (Copper Canyon Express) naar Chihuahua. Deze organiseerde treinreis duurt vijf dagen en vier nachten.
Daarna vliegen we naar Mexico-City om in die regio vooral Aztekentempels te bezoeken. Op 26september reizen we met de bus vanuit Mexico-City naar de nabijgelegen vulkaan. We nemen de tijd om dagen te reizen van de vulkaan naar Tuxla in regio Chiapas.
Vanuit Tuxtla reizen we naar Campeche en trekken helemaal langs de kust om een bezoek te brengen aan San Francisco de Campeche, de hoofdstad van de gelijknamige staat in Mexico, aan de kust van de Golf van Campeche.
Op 3 oktober willen we aankomen in Yucatan (zuidelijke teen van Mexico). Daar zullen we vooral op zoek gaan naar hoogtepunten als Chichén Itzá - de bekendste stad van de Maya's.
Na deze enerverende weken vliegen we naar Havana te Cuba (1,5 uur ongeveer) om nog een paar weken de bloemetjes buiten te zetten ;-)
Voorbereidingen zijn begonnen!
De vlucht is geboekt; op zondag 18 juni vliegen we naar Sao Paulo, waar onze reis door Zuid-Amerika start. Inmiddels ligt de kaart open, bladeren we door de reisboeken en hebben we onze blog weer nieuw leven ingeblazen. We zijn begonnen!